Arap kabilelerinden bir grup Peygamber efendimizin yanına gelerek şöyle arz ettiler: Allah’ın Resulü! Eğer bizim Müslüman olmamızı istiyorsanız, kabul etmeniz gereken üç şartımız var;
- Bir yıl daha putlara tapmamıza müsaade edeceksiniz.
- Namaz bize ağır geliyor, izin verin namaz kılmayalım.
- Büyük putumuzu kendi elimizle kırmamızı bizden istemeyin.
Peygamber (s.a.a) onların cevabından şöyle buyurdu: Sizin bu üç önerinizden sadece üçüncü öneriniz kabul edilebilir (yani; eğer büyük putunuzu kırmak istemiyorsanız kırmayın nasıl olsa başkaları onu kıracak.) Ancak diğer önerililerinizi kabul etmem kesinlikle mümkün değildir.
Nükte:
Peygamberimiz, hiçbir zaman Müslüman olmaya gelmiş bir kabile var, onlara karşı müsamaha göstereyim, bunlar uzun süredir putlara tapıyorlar bırakayım bir yıl daha puta tapsınlar sonra tevhidi kabul ederler, bu şekilde de Müslümanların sayısı artar diye düşünmedi.
Çünkü bu davranış puta tapmayı kabul etmek ve onu meşrulaştırmak anlamına gelirdu. Hatta Eğer onlar peygamberimizden bir yıl değil bir günlüğüne dahi puta tapmayı ve namaz kılmamayı isteselerdi yine Peygamberimizin böyle bir öneriyi kabul etmesi kesinlikle mümkün değildi. Ya da eğer ey Allah’ın resulü! İzin ver bize sadece bir günlüğüne namaz kılmayalım ve sonra Müslüman olup kılacağız deselerdi yine Peygamberimiz kesinlikle bu öneriyi kabul etmezdi.
Bunu sebebi çok açık; Peygamberler hiçbir zaman mukaddes ve yüce hedeflerini yaymak için hiçbir zaman ne halkın cehaleti ve ne de şeri kural ve hükümlerden taviz vererek meşru olmayan yollardan yararlanmazlar.
Sireyi Nebevi s.69,70. dan iktibasla
