Kalem göz yaşı döktü levha dedi ya Hüseyn
Kutsal kitapta her bir sayfa dedi ya Hüseyn
Matem tuttu Cibril’i Emin dedi ya Hüseyn
Arşa kara çekildi zemin dedi ya Hüseyn
Behişti kibriyadan o dem dedi ya Hüseyn
Alemlerin sultanı her dem dedi ya Hüseyn
Ruhlar beden bulmadan Ali dedi ya Hüseyn
Kalubelanın şahı veli dedi ya Hüseyn
Kapı ardında solan Kevser dedi ya Hüseyn
Bağrı kan ile dolan kevser dedi ya Hüseyn
Can seslendi yürekten, canan dedi ya Hüseyn
Ciğerleri doğranan Hasan dedi ya Hüseyn
İlâhî usul, erkân, edeb dedi ya Hüseyn
Kalem olan kollara Zeyneb dedi ya Hüseyn
Abbas’ın gayret dolu aşkı dedi ya Hüseyn
O’nun dillere destan meşki dedi ya Hüseyn
Ekber çıktı meydana Meydan dedi ya Hüseyn
Ekber’de dile geldi iman dedi ya Hüseyn
Kasım recez diyende sözler dedi ya Hüseyn
Cenneti derk eyledi gözler dedi ya Hüseyn
Asgar şehit olunca Rubab dedi ya Hüseyn
Kan düşünce toprağa turab dedi ya Hüseyn
Heymeler tutuşanda diller dedi ya Hüseyn
Hazan deyip de solan güller dedi ya Hüseyn
Kerbela sahnesinde Canlar dedi ya Hüseyn
O sahrada dökülen kanlar dedi ya Hüseyn
Katil kılıç vurunca devran dedi ya Hüseyn
Kan arşa çıkınca Rahman dedi ya Hüseyn
Ali Kehribar
